Most powstał w latach 1904-14. Początkowo miał się zwać Mikołajowskim na cześć cara Mikołaja I. Zgoda na jego budowę została okupiona wysoką łapówką, gdyż w interesie carskich dygnitarzy było raczej odcięcie się od zachodniego brzegu Wisły. Na przełomie XIX i XX wieku stosunki między Rosją i Niemcami pogarszały się, więc Rosjanie przygotowywali Warszawę do odparcia ewentualnego ataku z zachodu. Jedyną solidną przeprawą drogową na Wiśle był wówczas Most Kierbedzia, niestety coraz bardziej obciążony.Budowa mostu trwała 10 lat. Niedługo po jego oddaniu do użytku, wycofujący się z Warszawy Rosjanie wysadzili część mostu. Most gruntownie odbudowano w latach 1921-26, mimo to nie ominęły go zniszczenia II wojny światowej. Niemcy wysadzili go podczas powstania warszawskiego, cudem przetrwały fragmenty oryginalnej neorenesansowej oprawy architektonicznej projektowanej przez Stefana Szyllera. Most ponownie oddano do użytku 22 lipca 1946 roku. Potem jeszcze dwukrotnie go przebudowywano i remontowano. W latach sześćdziesiątych ubiegłego stulecia poszerzono wiadukt i most do 26 m oraz dobudowano ślimak od strony zachodniej. W latach osiemdziesiątych dobudowano nowe estakady i zwężono jezdnię. Generalny remont wymagał wtedy zamknięcia mostu na czas przebudowy, dzięki temu Warszawa zyskała ciekawy most saperski, pontonowy, czyli most Syreny. Most Poniatowskiego, z racji tego, że prowadzi do centrum, jest dość mocno uczęszczany, mimo że wjazd na niego bywa skomplikowany z powodu dość zawiłego i mylącego systemu zjazdów i wjazdów. Most można obejrzeć spacerując wzdłuż Wisły, można także wejść na sam most, gdyż po obu stronach znajdują się chodniki dla pieszych. Rozciąga się stąd piękny widok na miasto.
Poniżej przedstawiłem kilka migawek z widoku mostu.
Godnej uwagi jest fakt, że długość całkowita tego mostu wynosi ok. 750 metrów.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz